Jeżeli nie chcemy powielać błędów w opisach bibliograficznych, które zdarzyły się innym autorom, to nie możemy kopiować tych danych bezkrytycznie. Natomiast na stronach niektórych wydawnictw, czasopism, repozytoriów, korpusów, słowników czy narzędzi znajdziemy informacje, jak zamieszczane tam źródła cytować. Dane te (często w kilku stylach bibliograficznych) uwzględniają możliwość kopiowania. Łatwo je znaleźć, gdyż opatrzone są wyraźnymi opisami, np.: Wyświetl cytowanie (Repozytorium UWr:  https://www.repozytorium.uni.wroc.pl/), LEX Zacytuj (https://www.lex.pl/lex-zacytuj-jak-cytowac-przypisy-publikacji-wedlug-jednego-standardu,12944.html) czy Citing Stanza in papers (https://stanfordnlp.github.io/stanza/#citing-stanza-in-papers). Czasami tego typu zabieg (wykorzystany wcześniej – być może przed laty – przez autora, za pośrednictwem którego cytujemy) może być śladem nieuprawnionego wykorzystania cudzego utworu, gdy wynika jedynie z przekopiowania całego fragmentu, a nie z braku pozyskania cytowanej pośrednio publikacji. Jeśli cytowanie pośrednie jest rzeczywiście uprawnione, to oczywiście jest dopuszczalne, a zasady wprowadzania go do tekstu powinny być zgodne z uwzględnionymi w wybranym stylu bibliograficznym.